طبیعت زیبا است، اما ورای این زیبایی، گاه آرامش و لطافت هدیه می‌دهد و گاه خشم و درشتی. در ادامه با یازده ناحیه خطرناک کره زمین آشنا می‌شویم، یازده‌گانه‌ای که کام مرگشان سیری‌ناپذیر است اما در همین حال تماشایشان از دوردست وسوسه ماجراجویی را به ذهن آدمی متبادر می‌سازد. همچون همیشه، همراه با قوچ به استقبال مرگبارترینها می‌رویم.
دره مرگ، امریکا
(Death Valley, USA)
اگر زمین را خانه آدمی بینگاریم، بی‌چون و چرا دره‌ی مرگ را به عنوان اجاق گاز سوزان این خانه است. این بیابان بالاترین دمای ثبت شده در سیاره‌ی زمین، دمایی نزدیک به ۵۷ درجه سانتی‌گراد را دارا است. هر چقدر هم که سرسخت باشید، خورشید سوزان و عطش دره‌ی مرگ شما را به شتاب خسته و ناتوان می‌سازد. اگر هنوز کام مرگ دره را جدی نگرفته‌اید، باید بدانید، بدون آب، تنها می‌توانید ۱۴ ساعت زنده بمانید.
بیابان دِناکل، اریتره
(The Danakil Desert, Eritrea)
دمای بالای ۵۰ درجه‌ی سانتی‌گراد، آتش‌فشان‌های فعال و آبفشان‌هایی که به هر سوی گازهای سمی پرتاب می‌کنند؛ تصور محیطی هراس‌انگیزتر از این صحرا در آفریقا کم‌وبیش غیرممکن است. برخی مردم این بیابان را «جهنم زمین» می‌نامند، وانگهی هنوز ماجراجویان فراوانی از سرتاسر گیتی به این منطقه می‌آیند. سفر به این منطقه به تنهایی و بدون راهنما ممنوع است.
کوه واشنگتن، آمریکا
(Mount Washington, USA)
کوه واشنگتن بالاترین سرعت ثبت شده‌ی باد را در سطح زمین دارا است. سرعتی که باد در این مکان غرش میکند، به ۳۲۷ کیلومتر در ساعت می‌رسد. بادهای شدید تنها خطر این منطقه نیستند؛ دمای پایین هوا که گاهی تا منفی ۴۰ درجه‌ی سانتی‌گراد می‌رسد و بارش‌های سنگین برف، کوه واشنگتن را به یکی از خطرناک‌ترین مناطق جهان تبدیل کرده است. این کوه دارای یکی از مرگبارترین قله‌ها نیز است. فشاری که بدن انسان در قله‌ی کوه واشنگتن تحمل میکند برابر است با فشاری که در قله‌ی اورست بر پیکر آدمی وارد می‌شود.
کوه سینابونگ، اندونزی
(Sinabung Volcano, Indonesia)
کوه آتشفشان فعالی به نام سینانبونگ در اندونزی هستی گرفته که همیشه آماده فوران است. فوران این آتشفشان باعث بی‌خانمان شدن مردم محلی زیادی شده است. شهرها و روستاهای نزدیک این منطقه بارها با خاکستر و مواد مذاب پوشیده شده‌اند. آخرین فوران این آتشفشان روز ۲۷ فوریه ۲۰۱۶ اتفاق افتاد، روزی که تشکیل ابرهایی از گازهای آتش‌فشانی، پرتاب سنگ و شاکله خاکسترهایی تا ارتفاع ۲۵۰۰ همه چیز را در هم پیچید و نکته اینجاست، هیچ‌کس نمی‌داند فوران بعدی کی خواهد بود.
جزیره مارها، برزیل
(Snake Island, Brazil)
جزیره‌ای دیگر پر از زیبایی و سرسبزی، شاید بپرسید پس چرا در این فهرست قرار گرفته است؟ خب باید گفت دلیل خیلی ساده است، بر پایه محاسبات انجام‌شده در هر مترمربع از این جزیره چیزی بین یک تا پنج مار زندگی میکند. انواع مارهای زهرآگین و غیره در اندازه‌های گوناگون در این جزیره زندگی می‌کنند و زندگی می‌گیرند. گونه خاصی از افعی در این جزیره زندگی میکند که مختص این جزیره و کشور برزیل است، این افعی کشنده که زهرش نواحی اطراف گزیدگی را آب میکند، عامل بیشترین مرگ و میر در آن حوالی بوده است. دولت برزیل بر همین مبنا بازدید از جزیره را جز برای معدودی از محققان ممنوع کرده است.
پارک ملی مدیدی، بولیوی
(Madidi National Park, Bolivia)
در نگاه اول پارک ملی مدیدی آرامش‌بخش و زیبا به نظر می‌رسد اما زیر این پوست مهربانش بی حد و حصر خطرناک است. چرا؟ زیرا این مکان محل سکونت خطرناک‌ترین و وحشی‌ترین گونه‌های جانوری و مرگ‌آورترین گونه‌های گیاهی است. تماس با هر کدام از این گیاهان، دست کم موجب خارش شدید و سرگیجه می‌شود. هر نوع بریدگی و زخم‌های کوچک نیز با زهر آلودگی و عفونت با انگل‌های استوایی همراه می‌شود.
دره‌ی مرگ، روسیه
(Valley of Death, Kamchatka, Russia)
دره‌ی مرگ در شرق روسیه که در فاصله‌ی تقریبا نزدیکی با دره‌ی آب‌فشان‌ها قرار دارد، دارای غلظت بالایی از گازهای سمی است؛ تهدید بزرگی برای هر نوع موجود زنده‌ای در این منطقه. گیاهان و حیوانات به سرعت می‌میرند و انسان‌ها احساس بیماری، تب و سرگیجه می‌کنند.
جزایر مارشال
(Bikini Atoll, The Marshall Islands)
جزیره‌ای بکر و دورافتاده در اقیانوس؛ در نگاه اول شما را به یاد بهشتی روی زمین می‌اندازد اما این جزیره مکانی برای آزمایش سلاح‌های اتمی است. همین کافی است تا جزیره به مکانی پر از زباله‌‌های رادیواکتیو تبدیل شده باشد. ساکنین جزیره مجبور به ترک خانه‌های خود شده بودند و اکنون این منطقه زیستگاهی کاملا سهمناک برای موجودات زنده است. سطح بالای رادیواکتیو در این منطقه، قطع و یقیین باعث سرطان می‌شود.
مزرعه‌ی کروکودیل، تایلند
(Elephant Kingdom in Chonburi, Thailand)
در این مزرعه، صاحب کروکدیل‌ها گردشگران را در یک فضای بسته قرار داده و روی آب می‌گرداند و آن‌ها اجازه دارند به کروکودیل‌ها غذا بدهند. این فضای بسته تنها یک سطح چوبی نازک است که روی بشکه‌های پلاستیکی قرار داده شده‌است و از یک سوی با توری پوشانده شده است. مردم به‌وسیله‌ی چوب‌دستی، به کروکودیل‌ها ماهی و گوشت می‌دهند. تصور باقی ماجرا با خودتان.
گودال آتشین آفار، اتیوپی
(Afar Depression, Ethiopia)
منطقه‌‌ی آفار یکی از خطرناک‌ترین آتش‌فشان‌های روی کره‌ی زمین را به خود اختصاص داده است. زمین‌لرزه‌های مداوم باعث به‌وجود آمدن شکاف‌های عمیقی در این منطقه شده و میزان مواد مذاب موجود را بسیار زیادتر از یک آتشفشان معمول کرده است. چرخه‌ای که دوباره باعث بروز زمین‌لرزه می‌شود.
دریاچه‌ی ناترون، تانزانیا
(Lake Natron, Tanzania)
این دریاچه یکی از مرگبارترینها در جهان است. پوسته‌های ضخیمی از نمک مانندی که روی سطح این آب قرار دارد آن‌قدر خطرناک است که همه‌ی موجودات زنده‌ی این منطقه در صورت تماس با آن از بین خواهند رفت. به دلایلی کاملا واضح، شنا کردن در این دریاچه ممنوع است و بوی سولفید هیدروژنی که از دریاچه می‌آید به شما اجازه نمی‌دهد از دیدن منظره لذت ببرید.